Marie-Hélène Jehin is als vrijwilliger van onschatbare waarde voor de bewoners van Sint-Henricus.
“Zo’n acht jaar geleden werd mijn broer helaas het slachtoffer van een terroristische aanslag. Een vreselijke gebeurtenis die je anders naar het leven doet kijken. Toen maakte ik de klik: het leven is zo fragiel, ik wil iets doen dat betekenis heeft voor andere mensen. En zo kwam ik bij het woonzorgcentrum Sint-Henricus. De bewoners hier hebben nood aan gezelschap. Ik kan hen dat bieden, en daar krijgen we allebei voldoening van. Een win-win!”
“Een drietal jaar geleden verhuisde Marie-Thérèse naar hier, en eigenlijk klikte het meteen tussen ons. Binnenkort wordt ze 90 jaar, maar zowel fysiek als mentaal is ze nog heel fit. En dat maakt het leuk: ze kan mee in mijn auto en we doen samen heel wat uitstapjes. We hebben ook gelijkaardige interesses. We gaan samen weg, bezoeken een museum, gaan nadien nog iets drinken en spelen ondertussen een potje rummikub, ons favoriete spelletje.”
“Mensen hebben nood aan een babbel, en ik kan hen daarmee helpen.”
“In het woonzorgcentrum organiseren ze heel wat activiteiten, er is hier altijd wel iets te doen. En daar kunnen ze de helpende handen van vrijwilligers goed bij gebruiken. Het kan ook heel laagdrempelig zijn: eens meedoen aan een activiteit, een rolstoel duwen tijdens een uitstapje. Naast mijn bezoekjes aan Marie-Thérèse help ik ook nog op andere diensten. Maar de een-op-een gesprekken met bewoners als haar, die vind ik echt fijn. Dat is eigenlijk op bezoek gaan bij een vriendin.”
Deze website maakt gebruik van cookies.